De minister van Cultuur heeft een blinde vlek voor vrouwelijke auteurs. Hoe is het mogelijk?

Hoe is het mogelijk? Een minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap die in HP/De Tijd enkel witte mannen tot haar favorieten van de Nederlandse literatuur rekent, omdat ze „kiest voor de mooiste boeken en niet voor de persoon die het geschreven heeft”.

Zo’n smaak is Ingrid van Engelshovens goed recht, zou je denken. Als ze timmerman was, of oncoloog, of de vuilnis ophaalde ja. Maar niet als een minister met een voorbeeldfunctie, die diversiteit en inclusiviteit als speerpunt van haar beleid voert.

Lees het perspectief van de vrouw

Dat moederschap als literair thema net zo belangwekkend is als dood, verdriet en liefde, lijkt voor de hand te liggen, toch is er nog veel onwennigheid rond dit thema. Of je nou loodgieter, schrijver of de president van Oezbekistan bent, we zijn allemaal door de nadrukkelijke aan- of afwezigheid van onze moeders gevormd. Het is alleen nog niet vanzelfsprekend om je in het perspectief van de moeder in te leven.